आज मी एक ब्लॉग पाहिला जो Save Maharashtra या शिर्षकाखाली वावरत आहे. या ब्लॉगमधील एक लेखाने मला स्वतःबद्दल विचार करायला लावले. लेखकाचे विचार मी इथे मांडत आहे.
Who are Enemies of Maharashtra?
Non Maharashrians who
Especially Marwadis who Lends money to Poor Marathi farmers on a whooping interest rates or on return to signiture on blank papers.They know that farmers will not able to return their loans , these thieves get the chance of grabbing their land .Marawadis and Gujarati community in Maharshtra are the main culprits of farmers sucides in Vidharbha and Marathwada region.
हे वाचल्यावर मी स्वतःबद्दल विचार केला. मी एक मारवाडी आहे. खरच असे काही होते का? मला असे वाटते की लेखक परिमल हा खूप जास्त चित्रपट जगात वावरत आहे व त्यालाच वास्तव समजून वागतोय. या सर्व गोष्टी केवळ चित्रपटांतच छान वाटतात. कदाचित परिमल एक गोष्ट जाणत नाही कि सध्या सर्व शेतकरी (मराठी अथवा बिगरमराठी) ग्रामिण बॅंकांतून अथवा पतपेढ्यांतून कर्ज घेतात. सावकारी पद्धत फार पूर्वी बंद झाली आहे.
जाता जाता मी एक सांगू इच्छितो की मी स्वतः मराठवाड्याचाच आहे. त्यामूळे मी हे खात्रीपूर्वक सांगू शकतो की मराठवाड्याबाबतचे लेखकाचे मत पूर्णत: चूक आहे.
या ब्लॉगला एका शिवसैनिकाने दिलेले
उत्तर वाचनिय आहे.