MIT NCC TROOP

या संस्थेबद्दलचे माझे विचार मी इथे एका कवितेमार्फत ठेवत आहे. ज्यांना या संस्थेबद्दल माहीत आहे त्यांना माझे विचार कळून येतील.

जस्सं च्या तस्सं राहील का सारं?
हाक नुसती ऐकून थांबेल का वारं?

TROOPमधील हे दिवस येतील का परत?
मिळतील का मला ही तीन वर्षे परत?

परेड च्या वेळी चढलेला जोश
होळीला केलेला जल्लोश
NCC show साठी रात्रभर जागणं
आणि हार्दीकच्या रूमवर जाऊन movie पाहणं

Trek साठी location शोधत राहणं
आणि location सापडल्यावर जल्लोशात नाचणं
Rotational साठी Donors शोधणं
आणि Emergency ला धाऊन जाणं

Main drive ला झालेली धावपळ
आणि wafers खाण्याची चंगळ
hall समोरची सुंदरसी रांगोळी
Blood donation ला येणारया WEC च्या पोरी

Trad day ला केलेली मजा
आणि अंकितचा द्रौपदी अवतार
हातात तलवार घेऊन
परिसचे म्हणणे खबरदार

अजयसोबत भांडण, अलोकसोबत संभाषण
आणि ते सर्व Group Discussions
Blood Donation चे पोस्टर्स
शंतनूचे attendance मस्टर

ट्रेकसाठी केलेली shopping
ट्रेकपूर्वी केलेली Packing
गड चडताना मिळालेली साथ
व अडखाळल्यावर समोर आलेले हात

canteen मध्ये जाऊन चहा टाकणं
CIPLA टाळण्यासाठी कारणं सांगणं
प्रत्येक B'day ला पार्टी घेणं
आणि सगळ्यांच placement celebrate करणं

छोट्याशा गोष्टीवर सारंगला रागावणं
आणि परत तोच येऊन sorry म्हणणं
मित्रांसोबत खूप खूप भांडणं
आणि परत त्यांच्याच खांद्यावर रडणं

मिळ्तील का मला हे मीत्र परत?
सापडेल का आयुष्याचं सूत्र परत?

खूप दिलं या troop ने मला
खरे मीत्र इथेच गवसले मला

आज मी जात आहे
troop पासून दूर
पण मी नेहमीच असेन
एका हाकेच्या अंतरावर